Uw zoon heeft fructose-intolerantie

“Uw zoon heeft fructose-intolerantie” kregen we van de kinderarts vlak voor onze remigratie naar Nederland te horen. Okay. Dit was dus de (overduidelijke) conclusie van ademtests. Vandaar dus die jarenlange vage buikklachten, waarvan we soms ons afvroegen of het serieus was, totdat hij af en toe tijdens het spelen ineens “au” riep en we het opnieuw bij de kinderarts aangaven. Zou het ook de reden zijn geweest dat hij als baby het eerste jaar zoveel gehuild heeft?

Maar wacht eens even. Heeft onze zoon nu een intolerantie voor fructose, fruitsuikers? Juist degene die leeft op fruit en chocomel en voor de rest bijna niets eet? En eigenlijk veel te dun is? Ai. Dat vraagt om creativiteit!

Een afspraak bij de diëtiste gaf wat meer duidelijkheid wat het precies inhoudt. Als je Tymen nu zou vragen wat een fructose-intolerantie is, dan legt hij het je zo uit: “ik heb te weinig vrachtwagentjes in mijn buik om fructose te verwerken. En daardoor blijft een beetje fructose in mijn buik, waar ik niets mee kan, en die zorgen voor buikpijn.”. Zo simpel is het.

Probleempje is alleen dat we vlak voor de verhuizing horen dat hij 2 weken lang moet proberen geen fructose te nemen. We beginnen braaf. Moet je even Tymens eetpatroon in gedachten houden: hij neemt ’s ochtends meestal een grote beker chocomel, voor de rest krijgt hij weinig weg. Op school eet hij tussendoor het liefst fruit. Tussen de middag een schepje warm eten, met een beetje geluk. Soms prikt hij een beetje in het eten en lijkt er niets binnen te komen. ’s Middags uit school neemt hij het liefst grote bergen fruit, en een koekje (maar dat krijgt hij vaak niet weg). Brood eten ’s avonds? Tja, komt weinig binnen, of er moet hagelslag op zitten. Yoghurtdrink lust hij graag (lekker veel fruitsuikers!). ’s Avonds neemt hij nog een beker chochomel. Hij lust geen gewone melk, geen thee. Siroop vindt hij wel lekker…

Dus zo rond “het heerlijk avondje” in december doen we een poging om twee weken lang geen fructose te eten. Zie je het voor je: we zitten midden tussen de dozen,  hebben lekkere kruidnootjes en allerlei Sinterklaassnoep laten overkomen en ergens tussenin is het Sinterklaasfeest in het astmacentrum en vieren we de Zwitserse Sinterklaas, Sämichlaus met school….
Ik moet bekennen dat we braaf zijn begonnen. Tymen begon thee te drinken in plaats van chocomel, siroop en yoghurtdrink. En hij deed dat echt zonder moeite. Tussendoortjes liet hij staan, behalve bananen, want daar zou weinig fructose in zitten. En gewoon lekkere nootjes eten. Super knap! Zeker als z’n broers af en toe wel kruidnootjes en speculaas zaten te eten… En dat zonder protest!
Maar na een paar dagen werd het moeilijker, vooral met de feesten buitenshuis. Zou hij nu geen pepernoten, kruidnoten en mandarijnen op het Sinterklaasfeest mogen eten? Wat dan wel? En bij de Sämichlaus, ook geen traditioneel broodje met suiker?

En ik moet bekennen dat ik ook te weinig rust in mijn lijf had om uitgebreid op zoek te gaan naar alternatieven, want 1,5 week later stond de verhuiswagen voor de deur…

Dus we hebben besloten om op te passen. Niet geheel zonder fructose, maar zoveel mogelijk. En af en toe mocht hij kiezen. En soms koos hij voor geen fructose en soms voor pepernoten. Soms had hij buikpijn, en soms niet.
Wel vervelend, maar in Nederland, als de rust wat was wedergekeerd, wilden we gaan kijken of we wat meer originele alternatieven konden bedenken. Tot nu toe had hij altijd volop fructose gehad, dus als we nu zouden minderen, dan hadden we in ieder geval winst…

 

Inmiddels is het april en moet ik bekennen dat we nog steeds geen goed alternatief hebben gevonden. Tymen is een stukje dunner geworden (zit inmiddels onderin de gewichtscurve), dus we moeten nu echt op zoek gaan naar goeie alternatieven, want buikpijn is niet fijn en we moeten er uiteraard iets mee.

Op dit blog zullen we af en toe verslag doen van onze vondsten en recepten om fructose zoveel mogelijk uit het eten te houden, we hopen dat er regelmatig nieuwe creaties volgen!

Als jij tips voor ons hebt, laat het ons graag weten!
We zijn ook benieuwd of zoiets vaker in de familie voor kan komen? Want we hebben meer “rommelende buikjes” in de familie….